مسجد جامع دزفول
مسجد جامع دزفول بعد از پل قدیم دزفول ، دومین اثر مهم تاریخی شهر دزفول به
شمار می رود و از لحاظ معماری و دارابودن شبستان و ستون های سنگی در شمار
مساجد اولیه دوره ی اسلامی بوده که در قرن سوم هجری احداث گردیده است. این
بنا برگرفته از اصول معماری کاخ ایوان کرخه بوده و شکل گیری کنونی آن (چهار
ایوانی) به اواسط دوره صفویه (1050 هجری قمری) بر می گردد .
عمده تزئینات کاشی کاری بنا مربوط به دوره ی قاجاریه می باشد که با خط بنایی و نقوش هندسی مزین شده است. این مسجد با شکوه در قرون هفت تا دوازدهم هجری قمری توسعه و مرمت یافته است .دیوارهای مسجد بسیار قطور و دارای ستون سنگی می باشد. پوشش شبستان مسجد گنبدی شکل و آجری است . محراب مسجد در وسط شوادان واقع است و دارای گچبری های زیبایی است . در جبهه شرقی مسقف مسجد غریبخانه واقع شده که در گذشته محل استراحت مسافرین از راه رسیده بوده و در دوران اخیر تبدیل به نمازخانه گردیده است، این قسمت را می توان قدیمی ترین بخش مسجد جامع عنوان نمود. از دیگر قسمت های تاریخی مسجد می توان به شوادان (شبادان) آن اشاره نمود که دارای 25 پله و اتاق های کوچک بدون درب می باشد که در اصطلاح محلی کَت گفته می شود . از شوادان جهت استراحت در تابستان استفاده می شده است. مسجد جامع دزفول به شماره 287 در ردیف آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
